Wprawdzie igły nie kojarzą się z niczym przyjemnym, to jednak we współczesnej rehabilitacji z powodzeniem stosuje się je w terapii leczenia bólu mięśniowo-powięziowego. Tego typu zabieg to suche igłowanie. Co to za metoda i jakie przynosi korzyści? Kto może poddać się terapii, a dla kogo nie jest wskazana? Jakie igły są wykorzystywane? Na te pytania odpowiadamy w poniższym artykule.

Na czym polega suche igłowanie?

Suche igłowanie (dry needling) to wykorzystywanie specjalnych igieł o średnicy od 0,15 do 0,35 mm, do nakłuwania punktów spustowych, a więc miejsc charakteryzujących się wyjątkowym poziomem wrażliwości. W zabiegach suchego igłowania najczęściej stosuje się igły o średnicy 0,30 mm z prowadnicą zwłaszcza w przypadku dłuższych igieł co znacznie ułatwia ich wprowadzanie. Podczas nakłuwania powstaje impuls nerwowy, który przechodzi przez rdzeń kręgowy do włókien mięśnia objętego stanem napięcia. Impuls wywołuje skurcz mięśnia, a to w konsekwencji prowadzi do rozluźnienia struktur, a tym samym ustąpienia dolegliwości bólowych.

Co daje suche igłowanie?

Suche igłowanie może pomóc w zmniejszeniu dysfunkcji narządu ruchu lub w wyłączeniu bolesnych punktów spustowych. Dzięki niewielkim rozmiarom użytych igieł zabieg jest prawie bezbolesny, a igły ze wspomnianą niewielką średnicą przyczyniają się do możliwości przeprowadzenia zabiegu suchego igłowania u osób, u których występuje obniżona krzepliwość krwi.

Suche igłowanie – wskazania do zabiegu

Zabieg suchego igłowania może przynieść korzyści zwłaszcza tym, którzy odczuwają sztywność mięśni, na przykład z powodu długotrwałej pracy siedzącej. Technika suchego igłowania może przynieść ulgę i złagodzić punkty spustowe w bolesnych partiach mięśni. Z tego względu zabieg wykonywany jest przy różnego rodzaju urazach i bólach mięśniowych, a także przy takich dolegliwościach jak napięciowe bóle głowy, bóle pleców lub zwichnięcia, które mogą powodować ograniczenie ruchomości.

Ile trwa zabieg suchego igłowania?

Czas trwania zabiegu suchego igłowania zależy przede wszystkim od liczby punktów spustowych, które jednorazowo poddawane są terapii. Jednorazowa sesja trwa zazwyczaj kilkadziesiąt minut. Liczbę potrzebnych sesji, niezbędnych do redukcji bólu, określa terapeuta. Wszystko zależy od problemu, z którym zgłasza się pacjent. Przed przystąpieniem do terapii punktów spustowych pacjent powinien poznać szczegóły – jak wygląda igłoterapia suchymi igłami, co powinien podczas niego odczuwać i jakie są możliwe skutki uboczne. Siniaki i chwilowy ból są absolutnie naturalne, podobnie jak zwiększona wrażliwość skóry przez około 7-10 dni po zabiegu. Natomiast w przypadku niezachowania środków bezpieczeństwa i sterylności może dojść do zakażenia, dlatego zawsze należy używać świeżych igieł i dezynfekować miejsca poddawane terapii. Chcąc uzyskać zadowalający efekt, a przy tym pozwolić tkankom na regenerację, suche igłowanie powinno przeprowadzać się maksymalnie 2-3 razy w tygodniu.

Czym się różni akupunktura od suchego igłowania?

Akupunktura opiera się na medycynie chińskiej i teorii przepływu energii przez meridiany. Igły wbijane są w punkty na przebiegu meridianów, by usprawnić przepływ energii. Natomiast suche igłowanie to wbijanie igieł w konkretne struktury w celu zniwelowania fizycznych dolegliwości bólowych. Z zabiegiem akupunktury wiąże się wbijanie bardzo cienkich igieł w ściśle określone punkty na ciele, natomiast podczas suchego igłowania miejsca wkłucia mogą się każdorazowo różnić. Ponadto podczas akupunktury igła pozostaje nieruchomo, a podczas igłowania terapeuta manewruje igłą, by rozbić dany punkt spustowy co ma pozytywnie wpłynąć na rozluźnienie mięśni.

Zalety suchego igłowania

Suche igłowanie to przede wszystkim rozluźnienie głęboko leżących mięśni, na które trudniej wpłynąć gdy działa się w ramach powłok skórnych. Stosując zabieg suchego igłowania można wybrać precyzyjną lokalizację ukłucia i przeprowadzić odpowiednią terapię pożądanego mięśnia. Ponadto suche igłowanie wpływa na:

  • Poprawę elastyczności mięśni;
  • Zmniejszenie bólu rzutowanego;
  • Poprawę metabolizmu;
  • Zwiększenie zakresu ruchomości;
  • Obniżenie aktywności mięśniowo-powięziowych punktów spustowych;
  • Zagęszczenie macierzy powięzi;
  • Uwrażliwienie danej okolicy.